Maria Konopnicka

Maria Konopnicka

    Poetka urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, w biednej rodzinie ziemiańskiej. Dzieciństwo spędziła w Kaliszu, uczyła się w Warszawie na pensji sióstr sakramentek. W wieku dwudziestu lat została żoną Jarosława Konopnickiego, jednak ich małżeństwo nie było udane. Mimo tego mieli liczne potomstwo, z którym osiedlili się w skromnym folwarku.
     W 1877 roku Konopnicka zostawiła męża i razem z dziećmi wyjechała do Warszawy. W stolicy pracowała jako nauczycielka, tam również zaczęła pisać nowele o tematyce społecznej pod pseudonimem Jan Sawa. Poruszała w nich sprawy bliskie robotnikom, opisywała życie biednych ludzi. Była redaktorką kobiecego czasopisma „Bluszcz”, a także angażowała się w działalność patriotyczną. Zajmowała się także krytyką literacką, którą uprawiała na łamach "Kłosów", "Świtu", "Gazety Polskiej", "Kuriera Warszawskiego". W 1870 roku zadebiutowała na łamach "Kaliszanina" wierszem "W zimowy poranek". Wyrazem jej protestu przeciw polityce germanizacyjnej było ogłoszenie w 1908 roku "Roty".
W latach 1890-1903 wiele podróżowała, odwiedziła Szwajcarię, Niemcy, Austrię. Z okazji 25-lecia jubileuszu pracy pisarskiej otrzymała dworek pod Żarnowcem. 
 

      Zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie na zapalenie płuc. Została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.